एउटा पोष्ट तयार गर्ने मात्र उस्को सोच हुन्छ ।
हरेक दृश्य, हर घटनामा ‘मसला’कै खोज हुन्छ ।
न खानाको स्वाद, न काममा मन छ आजकल,
बल्गमा नै तृप्ती अनि पोष्ट नै उस्को भोज हुन्छ ।
विरामी छ शरिर, औषधिको होस छैन,
टाँसोका हरेक कमेण्ट उपचारको डोज हुन्छ ।
न दान, न सेवा न पिउनुमै खुशी रह्यो,
ब्लग-ब्लग चहारेर खुट्टा तान्नै मोज हुन्छ ।
एउटा टाँसो नबनुन्जेल कान्तिक्षय भए पनि
एउटै पोस्ट तयार हुँदा अनुहारमा ओज हुन्छ ।
एक
तिमी ईशाराले बोलाउँछ्यौं मलाइ ।
तिमी चञ्चलताले चलाउँछौं मलाइ।
म आफैंभित्र हराएको छु,
बाहिर खोजेर कहाँ भेट्टाउँछ्यौ मलाइ ।
दुई
हात्ती धपाई साँढे बन्नेको लाम छ ।
जो आए’नि खाने मात्रै काम छ ।
भ्रष्टाचारको विरोध गर्दै हिंडने संग,
खल्ति भित्र भर्खर बुझेको खाम छ ।
‘घरबाट भागेकी छोरीलाई फर्काईदिनु भोधन्यवाद कि आशीर्वाद
यो देश विश्व सामुमा भू-दिव्य भै चम्कियोस ।
त्यो श्वेत, सुभ्र, सुन्दर हिमाल झैं अटल रहि
मेरो नेपाल सधैं-सधैं सुशान्त भै लम्कियोस ।
अखण्ड अस्तित्व संगै भातृत्व भावमा रहि
यो जात-भात र क्षेत्रको संकृणता बाट उठौं ।
तेरो मेरोको भेद यो अती नै भैसक्यो अब
मेरो तेरो सबै भुली यै देश निर्माणमा जुटौं ।
विविधताको देश यो, विशेषताको देश यो 
बनिरहोस, चलिरहोस जाती गुण थरी-थरी ।
जो नित्य निरन्तर रह्यो अक्षुण र स्वाधीन
फूलीरहोस, चुलीरहोस स्वतन्त्रता सधैंभरी ।
नया बिहानी यो बर्षको नवीन द्वार नै बनी
असीम सोचको संगै उमंगले भरीरहोस ।
निकासको, प्रयाशको अठोट देश विकासको
अदम्य जोशकासंग अघी-अघी बढीरहोस ।
अस्ती, उता जीवनजीको क्याफेमा एकैछिन कुराकानी भा'थ्यो गजल लेखनको बारेमा। साँच्चै, गजल सुन्न र पढ्न जति रमाईलो हुन्छ, लेख्न त्यत्ती नै गाह्रो । कमसेकम मलाई भने त्यस्तो लाग्छ । त्यसमा पनि गजलका सबै अंग पुर्याएर लेख्न खोज्यो भने, काफिया समाते रदिफ फुत्कने रदिफ मिलाउन खोज्दा सेर नै भताभुङ्ग हुने भएर धेरै गजल २-३ सेरमै अड्केर बसेकाछन।
यो पनि आफैले पढ्दा पनि कता के नमिलेको जस्तो लागेको छ तै पनि ब्लग 'भर्ने' बेला पनि भएछ त्यसैले आजलाई यहि काँचो गजल पस्किदै छु:
प्रेमीलाई पागल भन्नेले हेर्नु उनको मुहारमा ,
थाहा हुन्छ कोही किन, कसैको लागि मर्न सक्छ ।
औंशीको रातमा' नि उज्यालो छ झलझली !,
थाहा थे' न उनको रुपले यती प्रकाश छर्न सक्छ ।
त्यो हात यो हातमा आए बदलिन्थ्यो जिन्दगी ,
जस्को र्स्पर्शले मृत वृक्ष फेरी सर्न सक्छ ।
न दुनियांको कुनै बन्धन, न परवाह छ समाजको
उनलाई पाउन 'दिलीप' आफै दिलीपबाट झर्न सक्छ ।
छट्टु प्रेमी 
दिदी पनि बहिनी पनि,
दुबै च्वाँक च्वाँक देख्छु ।
कार्वन राखी एउटै चिठ्ठि
दुबै मोरीलाई लेख्छु ।
डिस्को प्रेम
डिस्को हलमा माया बस्यो
हेर्न लागें यता उता ।
नाच्दा नाच्दै वियरले छाड्यो
तिमी कता, म कता कता !
वर्षा नभएर बाली औलीएको थीयो ।
नुहाउन नपाएर तालु खुईलीएको थियो।
एक्कै वाक्यमा कुरा छोट्याउँदा,
पानी नभएर हा-हाकार फैलीएको थीयो ।
जनताले आवाज उठाए ।
केन्द्रसम्म खबर पठाए ।
हाकिमले आश्वासन मात्रै दिएनन,
स्थिति बुझ्न कर्मचारी खटाए ।
ईन्जीनिएर द्वारा नक्शा बनाईदै थियो ।
पैशाकोलागी विदेशी मनाईँदै थियो ।
त्यत्तिकैमा नेताले चुनाव जित्यो,
किनकि त्यहा ईनार खनाँईदै थियो ।
हाकिमले कम लिन मानेनन् ।
ठेकेदारले बढि दिन जानेनन् ।
जनताको जोश पनि मन्द भयो,
अनि प्रोजेक्ट बन्द भयो ।
मेरो साथामा जव तिम्रो सम्मोहनी साथ हुन्छ ।
औंशीको अध्याँरो नी' पूणिर्माको रात हुन्छ ।
नवोलेरै सोधें मैले, मौनता मै जवाफ दियौ,
कस्लाइ के था' तिमी म मा नजरबाटै वात हुन्छ ।
छिमेकीको चियो चर्चा सामाजको वन्धनलाई छाड,
प्रेमीको न कुनै धर्म, न त कुनै जात हुन्छ ।
अर्ध-मुर्छित, अर्ध-चेतन, वेहोश नै छु शनै: शनै,
उनको समिप्यमा यो कस्तो गजव मात हुन्छ ।
यौटै मात्र आशा लीइ वाचेँको छ यो प्रेमी ‘दिलीप’,
एक दिन त मेरो हातमा जरुर तिम्रो हात हुन्छ ।
(धेरै अगाडि कान्तिपुरमा प्रकाशित भएको थियो यो कविता। अहिलेसम्म यसको सार्थकता वर्करार रहेको र कार्य व्यस्तताले गर्दा केहि लेख्न नभ्याएको बेलामा ‘ईतिहासको व्याज’ खान पनि सजिलो भएकोले हाल आफ्नै ब्लगमा टाँसेको छु)
यथार्थ (कविता)
चुरोटको बट्टा बट्टामा
‘धूमपान स्वास्थ्यको लागी हानिकारक छ’
लेख्दा लेख्दै पनि
रक्सीको बोतल-बोतलमा
‘मदिरा नपिउनु नै बेस’
देख्दा देख्दै पनि
‘तान्ने’हरुको भीड नघटेपछि
‘पिउने’हरुको जमात झन् बढेपछि
‘उल्टो असरको सिद्धान्त’ले काम गरेको र
चेतावनिको बारम्बार पुन:उक्ति पनि
झन्-झन् बेमतलब बन्दै गएको देखेपछि
उनी टाडा हुंदा सधैं उनलाइ भेटने आश हुन्छ ।
साथमा आई उनी वस्दा छुट्टीनुको त्रास हुन्छ ।
अरुले नी’ वुझ्लान भनी इशाराले बोल्छीन उनी
त्यसैले त उनको नजर मेरो लागी खास हुन्छ ।
उनको उदाशीमा मेरो संसार निरस हुन्छ, तर
उनकै मुस्कान मेरोलागी जिवन दिने सास हुन्छ ।
उनी 'उनी' मात्रै नभई 'मेरी' बनीन जब देखि
मेरो दिल र दिमागमा त सधैं उनको वास हुन्छ ।
केवल उनकै सहारामा जिउँदो छ यो प्रेमी ‘दिलीप’
उनले छाडे ‘म’ रहन्न मेरो शरीर लास हुन्छ ।
(यो गजल करिब २ बर्ष अघि लेखेर कतै अनलाईन पेजमा टाँसी सकेको पनि हो, तर हालको स्थितिसंग पनि मेल खान गएकोले यसलाई आफ्नै बल्गमा टाँस्दै छु :-)
गजल
यौटा बन्दूक ढल्यो तर हतियार अझै खात छ ।
जन सेवक आफैलाई महानताको मात छ ।
’मिल्यो’, ‘टुङ्ग्यो’, अनि ‘अब सफल भयो!’ भने पनि,
डर लाग्छ अदृश्यमा अरु कुनै बात छ ।
भाई भाई मिलि अब एकै जुट भयौं भन्थे,
यौटै हड्डी वण्डा गर्दा दर्शीयो उहि जात छ ।
बित्यो भन्यें काल रात्रि , अध्यारो युगको दिन,
लाग्छ अझै कैयौं बर्ष मात्रै रातै रात छ ।
मुखको 'राम-राम' सुनेर त शंका झन एकिन भो,
देख्दैछु आज सवै जनको बगलिमै हात छ ।
