चर्केको बाल्टिन, फुटेको टुटी र हाम्रो ‘हरिब’ व्यवस्थापन !

हामी गरिब छौं, तर गरिब मात्रै हैन् हामी हरिब पनि छौं । अझ साँच्चिकै भन्ने हो भने हामी गरिब भन्दा हरिब बढी छौं । त्यसो त स्रोत र संसाधन हुँदा हुँदै पनि गरिब हुनु पर्नु पनि एउटा लज्जास्पद कुरो नै हो । तर मलाई लाग्छ, गरिब हुनु मात्रै त्यति लज्जास्पद हुँदैन जत्ति हरिब हुँदा इज्जत लिलाम हुन्छ ।

प्रसङ्ग हाम्रा इज्जतको प्रतिनिधित्व गर्ने देशका २ मुख्य विमानस्थलका हुन् । काम विशेषले बेला-बेलामा बाहिर निस्कनु पर्दा यी दुई विमानस्थलमा केही समय रहनु पर्छ मलाई । पहिलो हो देशको राजधानी र सान रहेको शहर काठमाण्डौ र दोस्रो देशको प्रमुख पर्यटकिय गन्तव्य वा देशको पर्यटकिय राजधानी पोखराको ।

यी दुई राजधानीका विमानस्थलका कमी कमजोरीका कुराको फेहरिस्त लगाएर लेख्ने हो भने एउटा सानो पोस्टमा ती कुराहरू अटाउने सम्भावना नै छैन् र कुनै पनि यात्रु विमान स्थलमा छिरिसकेपछि ‘किन मैले विमान चढेर यात्रा गर्नु पर्छ’ भनेर पक्कै पछुताउँछन् होला । कामको चटारो, हतार र अन्य विविध कारणवश बाटोबाट हिँड्न नभ्याई आकाशमार्गबाट यात्रा गर्नु पर्ने मजबूरीमा विमानस्थल छिरेका जो कोहीलाई पनि त्यहाँको बेहाल व्यवस्थापनका कारण आफ्नो देशको इज्जत लिलाम भइ रहेकोमा चिन्ता लाग्छ होला ।

दैनिक सैयौको सङ्ख्यामा यात्रुको ओहोर-दोहोर हुने यी दुबै विमानस्थलका शौचालय छिर्नु परेमा जो कोहीलाई पनि माथी मैले सुरूमै लेखेको वाक्य याद आउँछ :- “हामी गरिब भन्दा हरिब बढी छौं”

ल हेर्नुस, हामी किन र कसरी हरिब रहेछौं त !:-

(यो मैलो र बिट फुटेको बाल्टिन र त्यसका वरिपरि घुम्ने साङ्लाहरू पनि त्यहाँ सामान्य नै हुन)

(यो प्लाष्टिकको भाँच्चिएको हेण्डलमा काठ थपरे अनि रबरले बानेर अडाइएको plunger ले त्यहाँको शोभा बढाएको पनि निकै भइसक्यो)

(विमानस्थलमा सद्दे कुरा त के नै छ होला र – यो भाँच्चिएको टुटी इन्सेकमा हेर्नुस)

(…र अन्तमा यो पनि-- प्रत्येक यात्रुले विमानस्थल प्रयोग गरे बापत पटक्कै पिच्छे तिर्नु पर्ने कर)

मलाई लाग्छ, दिनमा सैयौंको सङ्ख्यामा यात्रुले तिर्ने यो पैसा मध्ये २ जनाले तिरेको पैसा मात्रै प्रयोग गर्दा पनि यो बेइज्जती पुर्ण अवस्थाको अन्त्य हुन्छ ।

देशका यी दुई राजधानीका विमानस्थलबाट दिनमा साँच्चै सैयौंको सङ्ख्यामा विदेशी पर्यटकहरू पनि आवत-जावत गर्छन् ....तिनले नेपालबारे के विचार लिएर आएका होलान र कस्तो प्रभाव लिएर जालान ? । कुरो विदेशी पर्यटकको मात्रै भने हैन्, माथि चित्रमा देखाए जस्तै हरेक नेपालीले पनि प्रत्येक पटक विमानस्थल प्रयोग गर्दा त्यो दुई सय रुपैयाँको भुक्तानी गर्नु नै पर्छ । तर त्यही दुई जनाले तिरेको दुई सय रुपैयाँ खर्च गर्दा रोकिने देशको इज्जत लिलामीको मामिला रोक्न पनि त्यहाँको व्यवस्थापनलाई फुर्सद छैन् । यो गरिब हुनुको परिणाम हैन, हरिब हुनुको पिडा हो । अनि जबसम्म यस्ता मानसिक रूपले हरिब रहेका व्यक्तित्वहरू व्यवस्थापनमा रहि रहन्छन् तबसम्म हामी धन नै भए पनि गरिब रहि रहने छौँ ।